و امروز صد سال تنهايي خودم را آغاز مي كنم.ما نسلهاي صد سال تنهايي رنج مي كشيم و از رنج كشيدن لذت مي بريم.شايد روزي بشود كه گره ي اين تنهايي بشكافد.من در 23 مرداد 1388 پاره اي از وجودم را دادم و براي خود خلايي فراهم كردم تا با تنهايي ام در آن خلا هم اواز شوم.باشد كه روزي اين هم اوازي ما را از صد سال تنها بودن برهاند!
