۱۳۸۸ مرداد ۲۶, دوشنبه

و اين است آغاز صد سال تنهايي

و امروز صد سال تنهايي خودم را آغاز مي كنم.ما نسلهاي صد سال تنهايي رنج مي كشيم و از رنج كشيدن لذت مي بريم.شايد روزي بشود كه گره ي اين تنهايي بشكافد.من در 23 مرداد 1388 پاره اي از وجودم را دادم و براي خود خلايي فراهم كردم تا با تنهايي ام در آن خلا هم اواز شوم.باشد كه روزي اين هم اوازي ما را از صد سال تنها بودن برهاند!

۱ نظر:

احمد زاهدی لنگرودی گفت...

سلام دختر خوب و دانا
لینک وبلاگت در سمیر احمد اصلاح شد
به بلاگر خوش آمدی